آیا کار کردن از خانه برای شما خوب است؟ یک مطالعه جدید پاسخ این پرسش را هویدا می‌کند.

به گزارش ایسنا، کار کردن از خانه یا به اصطلاح «دورکاری» به خصوص پس از شیوع کرونا به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ کاری بسیاری از کشورهای دنیا تبدیل شده است، اما تأثیر آن بر سلامت روان هنوز به طور گسترده مورد بحث است.

آیا کار کردن از خانه می‌تواند سلامت روان ما را تقویت کند؟ اگر چنین است، چند روز در هفته بهترین حالت است؟ چه کسانی بیشترین سود را می‌برند؟ آیا این سود به این دلیل است که رفت و آمد وجود ندارد؟

اینها از جمله سؤالاتی هستند که جان کاباتک(Jan Kabatek) و فردی بوتا(Ferdi Botha) پژوهشگران مؤسسه تحقیقات اقتصادی و اجتماعی کاربردی دانشگاه ملبورن در مطالعه جدید خود، بر اساس داده‌های نظرسنجی طولانی‌مدت از بیش از ۱۶ هزار کارمند استرالیایی به آنها پاسخ داده‌اند.

محققان می‌گویند ما دریافتیم که کار کردن از خانه، سلامت روان زنان را بیشتر از مردان تقویت می‌کند.

آنها می‌گویند ما ۲۰ سال داده‌های نظرسنجی ملی خانوار، درآمد و پویایی کار در استرالیا را تجزیه و تحلیل کردیم که به ما امکان داد کار و سلامت روان بیش از ۱۶ هزار کارمند را پیگیری کنیم. البته دو سال از همه‌گیری کووید (۲۰۲۰ و ۲۰۲۱) را لحاظ نکردیم، زیرا سلامت روان افراد در آن زمان می‌توانست تحت تأثیر عواملی غیرمرتبط با کار از خانه شکل گرفته باشد.

این داده‌ها به ما اجازه داد تا افراد را در طول زمان ردیابی کنیم و بررسی کنیم که چگونه سلامت روان آنها در کنار الگوهای رفت و آمد و ترتیبات کار از خانه تغییر کرده است.

مدل‌های آماری ما هرگونه تغییر ناشی از رویدادهای مهم زندگی، به عنوان مثال جابجایی شغلی یا ورود فرزندان را حذف کردند.

ما بر دو موضوع «زمان رفت و آمد» و «کار از خانه» تمرکز کردیم تا ببینیم آیا تأثیری بر سلامت روان وجود دارد یا خیر. همچنین بررسی کردیم که آیا این تأثیرات بین افراد با سلامت روان خوب و ضعیف متفاوت است یا خیر که یک ویژگی جدید از مطالعه ماست.

رفت و آمد بر مردان و زنان تأثیر متفاوتی دارد

برای زنان، زمان رفت و آمد هیچ تأثیر قابل تشخیصی بر سلامت روان نداشت، اما برای مردان، رفت و آمدهای طولانی‌تر برای کسانی که از قبل سلامت روان ضعیفی داشتند، با سلامت روان ضعیف‌تر مرتبط بود.

این تأثیر، متوسط ​​بود. برای مردی که نزدیک به سلامت روان متوسط بود، اضافه کردن نیم ساعت به زمان رفت و آمد یک طرفه‌اش، سلامت روان گزارش شده را تقریباً به همان اندازه کاهش ۲ درصدی درآمد خانوار کاهش داد.

کار ترکیبی برای زنان بهترین نسخه بود

کار از خانه تأثیر مثبت زیادی بر سلامت روان زنان داشت، البته فقط در شرایط خاص اینطور بود. بزرگترین دستاوردها زمانی ثبت شد که زنان عمدتاً از خانه کار می‌کردند و در عین حال هر هفته مدتی (یک تا دو روز) را در دفتر یا محل کار می‌گذراندند.

برای زنانی که سلامت روان ضعیفی داشتند، این ترتیب منجر به سلامت روان بهتری نسبت به کار منحصراً در محل کار شد. دستاوردها با دستاوردهای حاصل از افزایش ۱۵ درصدی درآمد خانوار قابل مقایسه بود.

این یافته، مطالعه قبلی را تایید می‌کند که نشان می‌داد همین نوع ترتیبات کاری ترکیبی منجر به بهبود رضایت شغلی و بهره‌وری می‌شود.

مزایای سلامت روان برای زنان فقط نتیجه صرفه‌جویی در زمان رفت و آمد نبود. از آنجا که تجزیه و تحلیل ما رفت و آمد را به طور جداگانه در نظر گرفته است، این مزایا منعکس کننده جنبه‌های مثبت دیگر کار از خانه است. این موارد شامل استرس کاری کمتر یا کمک به آنها برای مدیریت کار و زندگی خانوادگی است.

کار سبک یا گاه به گاه از خانه هیچ تأثیر واضحی بر سلامت روان زنان نداشت. شواهد مربوط به کار تمام وقت در خانه از خانه قطعی نبود و این عمدتاً به این دلیل بود که ما تعداد نسبتاً کمی از زنان را در حال انجام این کار دیدیم.

برای مردان، کار از خانه هیچ تأثیر آماری قابل توجهی بر سلامت روان، چه مثبت و چه منفی، صرف نظر از تعداد روزهایی که از خانه یا در محل کار کار می‌کردند، نداشت. این ممکن است نشان‌دهنده توزیع جنسیتی وظایف در خانوارهای استرالیایی و همچنین این واقعیت باشد که شبکه‌های اجتماعی و دوستی مردان تمایل بیشتری به کار دارند.

پیام کلیدی این مطالعه چیست؟

کارمندانی که سلامت روان ضعیف‌تری دارند، نسبت به رفت و آمدهای طولانی حساس‌تر هستند و به احتمال زیاد از ترتیبات قابل توجه کار از خانه بهره‌مند می‌شوند. این تا حدی به این دلیل است که افراد با سلامت روان ضعیف، ظرفیت محدودتری برای مقابله با رویدادهای استرس‌زا دارند.

کار از خانه یا دورکاری برای زنانی که سلامت روان ضعیفی دارند، می‌تواند یک بهبود قابل توجه از نظر رفاهی باشد. برای مردانی که سلامت روان ضعیفی دارند، کاهش زمان رفت و آمد نیز می‌تواند مفید باشد.

با این حال، کارمندانی که سلامت روان قوی دارند، نسبت به الگوهای رفت و آمد به محل کار و کار از خانه حساسیت کمتری نشان می‌دهند. آنها ممکن است همچنان برای انعطاف‌پذیری ارزش قائل باشند، اما پیامدهای سلامت روان ناشی از ترتیبات کاری آنها کمتر است.

در اینجا توصیه‌های محققان بر اساس یافته‌هایشان آمده است. آنها می‌گویند اگر کارمند هستید، به جای اینکه فرض کنید یک رویکرد واحد و بهترین رویکرد وجود دارد، بررسی کنید که رفت و آمد به محل کار و الگوهای مختلف کار از خانه چگونه بر سلامت شما تأثیر می‌گذارند.

اگر سلامت روان ضعیفی دارید، سخت‌ترین وظایف خود را برای روزهایی برنامه‌ریزی کنید که در محیطی کار می‌کنید که در آن احساس راحتی بیشتری دارید.

اگر کارفرما هستید، به خصوص برای کارمندانی که با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می‌کنند، ترتیبات انعطاف‌پذیری کار از خانه را ارائه دهید. مدل‌های ترکیبی را که شامل گذراندن زمان در خانه و محل کار هستند، در نظر بگیرید، زیرا این مدل‌ها مفیدترین به نظر می‌رسند. همچنین زمان رفت و آمد را به عنوان عاملی در بحث‌های مربوط به حجم کار و رفاه در نظر بگیرید و از اعمال سیاست‌های یکسان برای بازگشت به محل کار برای همه خودداری کنید.

اگر سیاست عمومی وضع می‌کنید، روی کاهش ازدحام و بهبود ظرفیت حمل و نقل عمومی سرمایه‌گذاری کنید و چارچوب‌هایی را تقویت کنید که ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر را تشویق می‌کنند. همچنین از دسترسی به خدمات سلامت روان پشتیبانی کنید.

انتهای پیام