بلاگ

کاوشگر خصوصی شرکت اینتویتیو ماشینز(Intuitive Machines) موسوم به اودیسیس(Odysseus) بامداد فردا ماموریت IM-۱ خود را روی ماه فرود می‌آورد.

به گزارش ایسنا، شرکت فضایی خصوصی اینتویتیو ماشینز(Intuitive Machines) می‌تواند به زودی تاریخ‌ساز شود، زیرا فرودگر قمری تجاری آن به نام اودیسیوس(Odysseus) روز پنجشنبه ۲۲ فوریه به وقت منطقه زمانی شرقی (بامداد جمعه به وقت ایران) در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود خواهد آمد.

به نقل از اسپیس، کاوشگر اودیسیوس در صورت موفقیت به اولین کاوشگر خصوصی تبدیل می‌شود که بر روی ماه فرود می‌آید و اولین فرود ایالات متحده روی سطح ماه از زمان رسیدن ماموریت آپولو ۱۷ ناسا در سال ۱۹۷۲ تاکنون را رقم خواهد زد.

این ماموریت شامل مجموعه‌ای از آزمایشات ناسا به عنوان بخشی از قرارداد ۱۱۸ میلیون دلاری این شرکت با ناسا و چندین محموله تجاری دیگر متعلق به مشتریان دیگر این شرکت است.

ماموریت IM-1 پس از تلاش ناموفق شرکت استروباتیک در ژانویه انجام می‌شود. فرودگر آن شرکت به نام «پرگرین» به دلیل نشت سوخت هرگز به ماه نرسید.

شکست پرگرین به این معنی است که مأموریت اینتویتیو ماشینز به نام IM-1 می..

کاوشگر نیوهورایزنز(New Horizons) ناسا چیزی شگفت انگیز را در کمربند کویپر کشف کرده است.

به گزارش ایسنا، داده‌های کاوشگر نیو هورایزنز در حالی که به آرامی در کمربند کویپر در حال گذر است، به سطوح غیرمنتظره‌ای از ذرات اشاره می‌کند که نشان می‌دهد این میدان دونات‌شکل به ‌طور قابل‌توجهی بیش از تخمین‌های قبلی از خورشید دورتر است.

به نقل از اس‌ای، این جدیدترین شواهدی است که نشان می‌دهد شناخت ما از منظومه شمسی بیرونی ناقص است و می‌تواند به ما کمک کند تا منظومه سیاره‌ای خود و سایر کهکشان‌های بیرونی را بهتر درک کنیم.

الکس دونر فیزیکدان دانشگاه کلرادو بولدر می‌گوید: ماموریت نیو هورایزنز اولین اندازه‌گیری مستقیم غبار میان‌سیاره‌ای را بسیار فراتر از نپتون و پلوتون انجام می‌دهد، بنابراین هر رصدی می‌تواند منجر به یک اکتشاف شود.

وی افزود: این ایده که ممکن است کمربند کویپر گسترده‌تری را با جمعیت کاملاً جدیدی از اجرام که با هم برخورد می‌کنند و غبار بیشتری تولید می‌کنند، شناسایی کرده باشیم، سرنخ دیگری در حل اسرار دورترین مناطق منظومه شمسی ارائه می‌دهد.

کمربند کویپر(Kuiper Belt) عملا در سال ۱۹۳۰ از سوی..

به نظر می‌رسد که وقتش رسیده تا با آنتی‌بیوتیک‌ها و پانسمان‌های نقره خداحافظی کنیم، چرا که به گفته دانشمندان استرالیایی، درمان‌های مبتنی بر پلاسما می‌توانند برای درمان زخم‌های مزمن مفید واقع شوند.

به گزارش ایسنا، در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های زیادی در پژوهش درباره التیام زخم‌های مزمن صورت گرفته و منجر به اختراع پانسمان‌های هوشمند و استفاده از برق بدین منظور شده است.

به نقل از ان‌ای، پژوهشگران استرالیایی اکنون درمان جدیدی را برای زخم‌های مزمنی که نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارند معرفی کرده‌اند که عنصر کلیدی ابداع آنها گاز یونیزه یا همان پلاسما است.

پژوهشگران دانشگاه ساوث استرالیا یک روش درمانی جدید را معرفی کرده‌اند که شامل درمان هیدروژل فعال شده با پلاسما(PAHT) است.

پلاسما یکی از چهار حالت اصلی ماده است. پلاسما گازی شبه‌خنثی از ذرات باردار و خنثی است که رفتار جمعی از خود نشان می‌دهند. به عبارت دیگر، پلاسما گاز یونیزه ‌شده‌ای است که همه یا بخش قابل توجهی از اتم‌های آن یک یا چند الکترون از دست داده و به کاتیون تبدیل شده باشند، یا تعداد الکترون‌های آزاد آن تقریباً برابر با تعداد یون‌های مثبت..

دانشمندان شکل جدیدی از مغناطیس به نام دگرمغناطیس(altermagnetism) را کشف کردند.

به گزارش ایسنا، دانشمندان موسسه سوئیسی «پل شرر»(Paul Scherrer Institut) وجود نوع جدیدی از مغناطیس را تایید کرده‌اند. به گفته آنها دگرمغناطیس یا آلترمغناطیس را می‌توان در مواد روزمره یافت و می‌تواند کاربردهای فناورانه گسترده‌ای داشته باشد.

به نقل از ان‌ای، آشناترین شکل مغناطیس که همان رایج‌ترین نوع آن است که از آن برای چسباندن اشکال مختلف به درب یخچال استفاده می‌کنیم، فرومغناطیس(ferromagnetism) نامیده می‌شود. این اثر زمانی ایجاد می‌شود که اسپین‌های الکترون‌های موجود در ماده همه در یک جهت بچرخند.

فرومغناطیس به پدیده‌ی ایجاد گشتاور مغناطیسی موازی در اثر برهم‌کنش تبادلی در دماهای پایین‌تر از نقطه بحرانی گفته می‌شود. موادی که این خاصیت را داشته باشند، فرومگنت نامیده می‌شوند. این مواد می‌توانند در نبود میدان خارجی، مغناطش خودبخودی(Ms) غیر صفر داشته باشند. این مقدار در دمای صفر مطلق به بیشترین میزان خود و در دمای کوری به صفر می‌رسد.

یکی دیگر از شاخه‌های اصلی مغناطیس به نام ضدفرومغناطیس(antiferromagnetism) شناخ..

واکسن سرطان مبتنی بر آلبومین نتایج امیدوارکننده‌ای را در آزمایش‌ها نشان داده است.

به گزارش ایسنا، سال‌ها، وعده واکسن‌های درمانی سرطان با ایده آموزش سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن تومورها و جلوگیری از عود مجدد به‌طور وسوسه‌انگیزی وجود داشته است. با این حال، علی‌رغم تحقیقات و آزمایش‌های گسترده، این واکسن‌ها از لحاظ تاریخی کمتر از انتظارات عمل کرده‌اند و حتی در محیط‌های بالینی نیز قادر به تحریک یک پاسخ ایمنی قوی نبوده‌اند.

به نقل از آی‌ای، دارل اروین (Darell Irvine)، استاد بخش مهندسی بیولوژیکی و علوم مواد و مهندسی مواد و یکی از اعضای مؤسسه کُخ برای تحقیقات یکپارچه سرطان در موسسه فناوری ماساچوست می‌گوید: کارهای زیادی برای مؤثرتر کردن واکسن‌های سرطان انجام شده است.

هایپنگ لیو (Haipeng Liu)، فوق دکترای آزمایشگاه ایروین، تقریبا ۱۵ سال پیش به بررسی این مشکل پرداخت و متوجه ناتوانی واکسن‌های پپتیدی در رسیدن به غدد لنفاوی در مقادیر کافی شد که منجر به پاسخ‌های ایمنی ضعیف می‌شد و مانعی برای موفقیت واکسن‌های سرطان بود.

یک پیشرفت غیرمنتظره

اکتشاف لیو به کشف شگفت انگیزی در هنگام آزمایش نانوذرا..