فضاپیمای مدارگرد خورشیدی هفته گذشته از جلوی ستاره منظومه ما عبور کرد تا تصویری از یک شراره خورشیدی را به ثبت برساند. تاکنون شراره‌ای به این اندازه در یک تصویر همراه با خود خورشید مشاهده نشده بود.
به گزارش سازمان فضایی اروپا (ESA)، مدارگرد خورشیدی 26 بهمن این برجستگی خورشیدی را مشاهده کرد. برجستگی‌های خورشیدی ابرهایی از گاز خورشیدی در بالای سطح میدان مغناطیسی ستاره هستند و اغلب شبیه ساختارهای حلقوی بزرگی به نظر می‌رسند که چند روز یا هفته باقی می‌مانند. این شراره‌ها می‌توانند باعث خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) شوند.
جرم‌های خورشیدی که از ستاره خارج می‌شوند، می‌توانند در منظومه شمسی حرکت کنند. اگر این جرم‌ها به سمت زمین بیایند، ممکن است برخی فناوری‌های زمینی مثل ماهواره‌ها را مختل کنند. ولی این فوران خورشیدی به سمت زمین نبوده است.
شراره خورشیدی با طول 3.5 میلیون کیلومتر
اندازه شراره حاضر که در تصویر دیده می‌شود، بسیار بزرگ بوده و به حدود 3.5 میلیون کیلومتر می‌رسد. سازمان فضایی اروپا در واقع می‌گوید شراره حاضر بزرگترین شراره خورشیدی است که در یک قاب همراه با خود خورشید به ثبت رسیده است.
این فوران همچنین توسط اسکنر تابشی کاوشگر بپی‌کلمبو شناسایی شده که توانسته الکترون، پروتون و یون‌های سنگین آن را ببیند. این کاوشگر متعلق به ESA و سازمان فضایی ژاپن در حال حاضر در نزدیکی مدار عطارد قرار دارد. به‌علاوه، رصدخانه خورشیدی و هورسپهری (SOHO) هم از اولین نقطه لاگرانژی زمین-خورشید این واقعه را مشاهده کرده است.
مدارگرد خورشیدی محصول مشترک سازمان فضایی اروپا و ناسا است که در فوریه 2020 پرتاب شد. این کاوشگر با ابزارهای خاص خود از جمله تصویرساز کامل خورشیدی (FSI) و تصویرساز فرابنفش مفرط (EUI) این تصویر را به ثبت رسانده است.
این برجستگی ظاهرا قبل از فوران از طریق مدارگرد خورشیدی یا ابزارهای نزدیک به زمین قابل مشاهده نبود، چون در سمت دوردست خورشید قرار داشت. بنابراین نمی‌دانیم که اندازه‌اش قبل از فوران چقدر بوده است.